Son dönemde en çok duyduklarımdan biri, “ne kadar samimi,” diğeri de “ne kadar eğlenceli” yazdığım. Çok sağolun. Bunlar söylendikçe yüzüme şapşal bir gülümseme oturuyor, günüm aydınlanıyor. Ancak ben beğenilsin kaygısıyla yazmıyorum. Hatta yazayım kaygısıyla da yazmıyorum. Unutmayayım diye yazıyorum, içimi dökmek için yazıyorum, kendimi temize çekmek için yazıyorum. Üstelik bu yeni de değil, kendimi bildim bileli yazarım ben. Günlük yazdım,…
