Çocuk kafası diye bir şey var. Yetişkin olma yolunda taktığımız at gözlüklerimiz ve kendimize koyduğumuz sınırlarımız bizi bu kafadan zamanla ayırıyor. Halbuki arada aç algı kapılarını karşılıklı, bir ceryan yapsın, bir ferahla, bak nasıl iyi gelecek. Geçenlerde evin erkekleri oynarken şöyle bir diyalog geçti aralarında: Can: Baba hadi döneliiim! Cem: Oğlum başımız döner, düşebiliriz. Can: Düşersek kalkarız baba. Çocuk değil,…
