Herkesin doğrusu en doğru, Herkesin lafı bir hikmet. Sıradan şeyler de konuşalım, İş mi yani birbirimizi yemek? İlle de kusursuz olmalı, Hata yapmaya da hakkımız yok. Üçüncü şahıslar için herkes sancılar içinde, Bu kadarı da çok! Instagram’da sağlıklı beslenme üzerine atıp tutan, ve bunları takip eden bir kitleyiz. Üç aşağı beş yukarı birbirimizi biliriz. Çok şey öğrendiğim, çok eğlendiğim, şahane…
Geçenlerde Can yattıktan sonra en “yanlış” haliyle Cem mutfakta, avının etrafında dolanan aslan gibi salınıyor (işte bunlar hep belgesel izlemek), gece pisboğazlığı için kurban arıyordu. Bu tür durumlarda ben elimde olmadan “ne vereyim abime?” moduna girip; “nar var-ayıklanmış, limon-ayva-tuz olabilir, mandalina ye, dolapta ıslak ceviz-fındık (aktive edilmiş kuruyemişin evdeki adı) var, soda-limon?” diye saymaya başlıyorum. Ben böyle sıralayınca, “haa bak…
Bir “doktor bu ne?” ile daha karşınızdayım. Kişisel tarihimin en iyi tatlılarından birine imza atmış olabilirim. Öyle ki, soyadım Baylan olsa bu da Kup Griye olurdu. Ancak bendeniz Ocak, Gözde Aral Ocak. Peki bu yavruların adı ne olacak? — Demiştim ve yine şahane öneriler geldi. @hafiftarif’in petite four (raw pötifur), @meltmgk’in Pileli Kup, @bicemkarakas’ın Dişli Piliye önerileri arasında kalıp, bir sentezle “Kup Piliye”yi…
Evladımla ilişkimizin temelinde dürüstlük yatıyor. Bebekliğinden beri her şeyin doğrusunu söyledim ona. Üniversitedeyken, damarlarımda kan yerine Pizza Hut peyniri akana kadar herhangi bir kış sebzesinin yüzüne bile bakmadığımı anlattım. Enginarın tadını 25 yaşıma kadar bilmediğimi, 30’lara kadar bamyaya bakmaya tahammül edemediğimi söyledim. Anne olduktan sonra şuurumu kaybetmedim. Ispanağı, pazıyı, karnabaharı yemiyor diye binbir maymunlukla sebzeleri börek/kurabiye kisvesine sokacak kadar delirmedim.…
80’lerde çocuk olup da en az bir kez bitlenmemiş, kafasına gaz yağı boca edilmemiş, hadi iyi ihtimalle önlüğünde kafuru taşımamış olan varsa hemen beni unfarov etsin! Evet, piremses peyniri ya da pilavı yapmış olabilirim ama bu elitlik seviyesine hitap etmem mümkün değil. Bitlenmeyen çocuk mu olur yahu! Bak zamanında bitlendim diye demiyorum, müsterih olunuz, bunun pislikle alakası yok. “Zaten bit…
Baktım bugün maşallahım var, hadi kendime bir kıyak olsun, sağlıklı ıssız adam keki (aman işte bildiğin havuçlu kek) yapayım dedim. Havuç bulamayınca, turuncu mu turuncu, tatlı mı tatlı diyerek (bkz. kendi kendine meşruiyet ispatı) balkabağını rendeledim. Elimde badem fazlası var diye cevizin yanına onlardan ekledim. İncirim azdı, üzüm ne güne duruyor ki dedim. Unum bitiyor diye hindistan cevizi rendesiyle destek…
Okulun ilk günü, son günü, ve öğretmenler günü öğretmen olmak için yeterli 3 sebeptir kanımca. Ne tıp bayramında sağlık çalışanlarının, ne de kabotaj bayramında kaptanların ve mürettebatın, öğretmenler gününde öğretmenlerin yaşadığı sevincin, coşkunun yanına yaklaşabileceğini sanmıyorum. Velhasıl, gelmiş geçmiş tüm öğretmenlerim, mesai arkadaşlarım, dostlarım, Romalılar, gün bizim günümüz, şımarın gari…
PANCAR ÇITIRPACCIO, #yersen Pancar Sarımsaklı sade yağ Nohut unu İnce dilimlediğim pancarları nohut ununa bulayıp, sadeyağ ile nemlendirdiğim tavada kısık ateşte döndürdüm. Bu kadar! Not 1: #AOBAnohutunu tarifindeki gibi yaptığım unum genelde biraz iri parçalı kalabiliyor. Onu eledikten sonra kalan nispeten iri parçaları bu şekilde değerlendirmiş oldum. Normal un formuyla da olur tabi ki. Not 2: Yumurta ve una bulayıp fırına da…
Geçenlerde story’de paylaştığım baklava tepsisiyle yapılan evlenme teklifi üzerine Ayşe Köroğlu ile yazışırken (bkz. zenginin malı-züğürdün çenesi), “aman fıstıkla bir yufka yap, sür üstüne kaju kremasını, ye bacım” dedi. “Ahan da” dedim, “sadece ilham değil, kopya veren perim var!” Tabi deneysel çalışmalara girmezse ölecek hastalığım olduğundan, ben ana fikri sabit tutarak şekil yaptım. Ve birer pestil/yufka hazırlayıp, aralarına verdim kefir peynirini,…
