Bu ara paylaştığım sebze suları üzerine çok soru geliyor. En çok merak edilen, sebze sularını neyle yaptığım. Ben katı meyve sıkacağı kullanıyorum sebze suyu için, slow juicer daha da iyi olur. Bir de kullandığım sebze miktarı çok soruluyor. Mevzuyu açıklığa kavuşturmak için Ekim’deki bir paylaşımımı yineleyeyim dedim. Fotoğraftaki arkadaşlardan 250-300 ml. sebze suyu çıkarttı benim makinam. Cihazın performansına, kullanılan sebzelere…
Can: Anne sana köfteli makarna yaptım. Ben: Ooo eline sağlık, yiyeyim hemen. Can: Dur, sadece köftelerini ye! Ben: Neden oğlum? Can: Çünkü makarna sağlıksız Ben: Öyleyse neden sadece köfte yapmadın ki? Can: Bu restoranda böyle. #yersen Sevmediği yiyeceklere-evet, makarna sevmiyor-sağlıksız diyerek onları ötekileştiren bir evladım var. Bana da böylesi müstahak zaten. Genel kanının aksine, Can hiçbir zaman kereviz sapı kemiren…
Başlarken şöyle yazdım Instagram profilime: Biraz günlük, biraz motivasyon, biraz da blog, #yersen Mantık basit: Ben yazıyorum, isteyen okuyor, birlikte gülüyoruz. Bitti. Sevgi, saygı, dünya barışı… Not: Hislerime tercüman olan Özer Aydoğan’a saygılarımla
Bu akşamki programımızı, Akıncılar (Alki Versiyon) ile açıyoruz: Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik Bin atlı o gün dev gibi iştahımızı yendik Haykırdı Ayşegül Çoruhlu, “akşam yeme!” diye Bir kış günü geçtik dark side’a kafilelerle Şimşek gibi atıldık sebzeye dört koldan Şimşek gibi her alkinin geçtiği yoldan Bir gün yine doludizgin koşu bantlarımızda Yerden yedi kat arşa kanatlandık o hızla…
Benim yeme alışkanlığım “ziyan olmasın” temeli üzerine kurulmuş. Çünkü “kalan pirinç taneleri kadar çocuğun olur,” ve “tabağında kalanlar arkandan ağlar” (bir gün de diyemedim ki, amaan ağlar ağlar, susar). Bir de “bunu bulamayan çocuklar var”dı. Sihirli bir değneği olsa, her Miss Turkey finalistinin alacağı ilk aksiyon, Afrika’daki açlığı bitirmek olacakken, tabağımda yemek bırakmak benim ne haddimeydi! Kazara yere düşen ekmek…
Kutlu Star Wars Haftası etkinlikleri bu akşam sinemaya gitmemle tavan yapacak kısmetse. 3 yıldır kayınbiraderimle gelenekselleşen ritüelimizi (filme girerken ıvır kıvırlı donmuş yoğurt almak) bu sene benim detoks sabote edecek. Yer mi Anadolu çocuğu? Hayır! Hafta başında yaptığım tatlı light side kurabiyelerinden de yiyemeyeceğimden, tuzlu ve detoksa uygun bir çözüm düşündüm. Light Side kurabiyesi yapıp da dark side’ı boynu bükük…
Bir “Neye Niyet, Neye Kısmet” ile daha karşınızdayım. Mutfak, sen planlar yaparken çıkan alakasız yemeklerdir diye boşuna dememişler-dememişler evet, şimdi ben uydurdum. Dün, 7 sene önce liseden elcağızımla mezun ettiğim iki öğrencim gelecek diye önceden denediğim bir tarifimi yapmak üzere işe koyuldum. #AOBAgingerbread gıybetle iyi gider dedim. Sade yağım yetmeyip, dut kurusu da bir gıdım kalınca, detokslu ağzımla inovatif hareketlere kalkıştım.…
Çocuk kafası diye bir şey var. Yetişkin olma yolunda taktığımız at gözlüklerimiz ve kendimize koyduğumuz sınırlarımız bizi bu kafadan zamanla ayırıyor. Halbuki arada aç algı kapılarını karşılıklı, bir ceryan yapsın, bir ferahla, bak nasıl iyi gelecek. Geçenlerde evin erkekleri oynarken şöyle bir diyalog geçti aralarında: Can: Baba hadi döneliiim! Cem: Oğlum başımız döner, düşebiliriz. Can: Düşersek kalkarız baba. Çocuk değil,…
Bir Nar crumble kolay yetişmiyor hanım. Yenisini alınca eskisini ivedilikle sıpıtma isteği bende biraz baskındır. “Yine ne icat çıkardın başımıza?” dediğiniz olur olmadık denemelerimin çoğunda, ya az daha beklese bozulacak, ya da yeni gelene yol açması için tüketilmesi aciliyet gerektiren malzemelerimi kullanıyorum. Ve bazen bu malzemelerle öyle abuk kombinler kuruyorum ki, sağ ve sol omzumdaki iki gurme melek koalisyon kurup,…
